سیصد و هشتاد و پنج

گاهی دکمه stop زندگی را بزن. دویدن را متوقف کن و بایست. به دور و بر و داشته‌هایت نگاه کن. آن وقت است که می‌فهمی با همه کاستی‌ها، غرق غرق نعمت هستی. این دویدن‌ها، این دور تند زندگی، گاهی از یادمان می‌برد که با وجود کمبودها چقدر خوشبختیم، چقدر لطف خدا در زندگی‌هایمان جاری است. 

+المستغاث بک یا صاحب الزمان